Stories for kids and adults

  Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπες σε κάποιον Όχι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω με αυτό ή έχω διαφορετική γνώμη; Ο καθένας από εμάς αναζητά αγάπη και αποδοχή. Είναι μια βαθιά ριζωμένη και ασυνείδητη συνήθεια που αναπτύξαμε εδώ και πολύ καιρό. Πίσω στις ρίζες μας, όταν ζούσαμε σε φυλές, η αποδοχή από τους άλλους ήταν επίσης ένα μεγάλο μέρος της επιβίωσης – εξίσου σημαντικό με το φαγητό και το καταφύγιο. Φυσικά, είναι φυσιολογικό να θέλουμε να γίνουμε αρεστοί και αποδεκτοί, αλλά για κάποιους από εμάς, η ανάγκη να ευχαριστήσουμε είναι τόσο έντονη που θυσιάζουμε την ταυτότητά μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να γίνουμε αποδεκτοί. Αν πάντα αισθανόσασταν τον καταναγκασμό να ικανοποιήσετε τις ανάγκες όλων των άλλων πριν από τις δικές σας, είναι δύσκολο να φανταστείτε πως είναι να είστε αλλιώς. Το να θές να ευχαριστείς τους άλλους ανθρώπους, δεν είναι μόνο αυτό που κάνεις, αλλά ένα ισχυρό μέρος του ποιος πιστεύεις ότι είσαι. Οι άνθρωποι που ευχαριστούν τους ανθρώπους έχοντας

                                  Κατανοώντας και αντιμετωπίζοντας τους τοξικούς γονείς. Όταν είμαστε πολύ μικροί, οι γονείς μας είναι θεοί,τα πάντα σε εμάς. Χωρίς αυτούς, θα νιώθαμε ανάξιοι να αγαπηθούμε απροστάτευτοι, ακάλυπτοι και χωρίς τροφή, ζώντας σε μια σταθερή κατάσταση τρόμου, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσαμε να επιβιώσουμε μόνοι. Αυτοί είναι οι παντοδύναμοι πάροχοι μας. Χωρίς τίποτα και κανέναν να τους κρίνει, εμείς υποθέτουμε ότι είναι τέλειοι γονείς.Οσο πιστεύουμε ότι είναι τέλειοι νιώθουμε προστατευμένοι. Η διαδικασία του χωρισμού από τους γονείς φτάνει στο αποκορύφωμά της κατά την εφηβεία , όταν αντιμετωπίζουμε ενεργά γονικές αξίες, προτιμήσεις και εξουσία. Σε λογικά σταθερη οικογένεια, οι γονείς είναι σε θέση να αντέξουν μεγάλο μέρος του άγχους που δημιουργούν αυτές οι αλλαγές. Ως επί το πλείστον, θα το κάνουν προσπαθώντας να ανεχθούν, αν όχι ακριβώς να ενθαρρύνουν, την αναδυόμενη ανεξαρτησία του παιδιού τους. Η έκφραση «είναι απλώς μια φάση» γίνεται μια τυπική διαβεβαίωση